Gisteren vroeg iemand aan me wat dansen voor me betekent. Ik dacht hoe kan ik dat kort uitleggen? En is het uit te leggen? Is het niet iets dat je alleen kan voelen net als liefde?
Ik deed toch een poging. Ik zei iets in de trant van dansen is voor mij zoveel. Als ik dans voel ik me vrouwelijk. Nee, eigenlijk ubervrouwelijk. Dansen maakt me gelukkig. Het geeft me hernieuwde energie soms ook na een lange werkdag.
Terwijl ik die uitleg gaf merkte ik dat ik begon te stralen. Ondertussen zwijmelde ik met mijn gedachte even weg naar het fijne vooruitzicht dat ik diezelfde avond nog zou gaan dansen op een salsafeest.
Op die avond heb ik heerlijk gedanst en weer nieuwe mensen ontmoet. Dat is één van de voordelen dat dansen zo leuk maakt. Het maakt niet uit hoe oud je bent, wie je bent of waar je vandaan komt. Dansen verbindt. Dat vind ik ontzettend mooi.
Ik geloof erin dat als iedereen zou dansen er minder oorlog zou zijn. Want dansen en boos zijn is iets dat niet samen gaat. (probeer maar eens boos te zijn terwijl je danst op fijne muziek)
Dansen heeft eigenlijk altijd als een rode draad door mijn leven gelopen. En daarmee bedoel ik niet dat ik een topdanser ben. (Ik dans voor mijn plezier en omdat ik er gelukkig van wordt) Maar dat er altijd momenten waren dat dansen terug kwam in mijn leven. Dansen begon al vroeg.
Als kind werden mijn ouders soms wakker van mij omdat ik als kleuter aan het bewegen en zingen was in mijn bed.
Ik danste in mijn jonge jaren regelmatig door mijn slaapkamer waar ik met een deodorantbus in mijn hand madonna playbackte.
Als 12-jarige begon ik aan jazzballet. Niet echt mijn ding maar zo kwam ik wel in aanraking met dansen. Op mijn 14e ging ik met mijn zus en buurmeisje op stijldansles. Iets dat toen totaal buiten mijn comfortzone lag, maar dat ik steeds leuker begon te vinden. Op dit moment volg ik salsa en bachata lessen. Door de vele salsafeesten die ik bezocht vorige zomer werd ik aangestoken met het dansvirus.
Tja, dansen en ik….
Het heeft ervoor gezorgd dat ik:
- Meer vertrouwen kreeg.
- Me vrouwelijker voel
- Me door een moeilijke periode heen kon slepen (meer over deze periode lees je hier).
- Meer voel meer in plaats van dat ik in mijn hoofd blijf zitten.
- Dat ik mensen heb ontmoet waar ik een beetje van ben gaan houden.
- Meer fouten durfde te maken.
- Ik op nieuwe plekken kom en daardoor mijn angst om naar onbekende verre plaatsen te rijden aan ga. Zolang het salsafeestje de moeite waard lijkt, stap ik in de auto.
Wat ik door het dansen ook gemerkt heb is dat mensen om me heen niet altijd begrijpen dat ik dans terwijl ik een relatie heb. Ieder mag daar zijn ideeën over hebben. Maar dansen is dansen. Als mijn partner mij laat dansen omdat hij weet dat ik daar gelukkig van wordt dan zie ik dat als een stukje liefde van zijn kant. We kunnen niet altijd dezelfde dingen leuk vinden toch? Je mag elkaar daarin vrij laten vind ik. En wat een ander daar van vind maakt me eigenlijk niet uit. Als wij het maar begrijpen.
Ligt met dansen dan niet de verleiding op de loer?
Mijn antwoord daarop is: Als je door te dansen iemand wilt versieren dan zou het zomaar kunnen dat je op de dansvloer de liefde van je leven tegen komt. Het is naïef om te denken dat een verliefdheid daar niet kan ontstaan. Als je danst is er oogcontact en bij de ene dans, dans je nu eenmaal closer dan bij de andere. Hoe dicht jij iemand bij je laat komen en hoeveel jij je eigen gevoelens hierin toe laat speelt een grote rol bij of er iets ontstaat of niet.
Lachen naar elkaar doe je als danser soms automatisch omdat je zo heerlijk in een dansvibe zit. Bovendien staat lachen gezelliger dan chagerijnig zijn toch? Is dansflirten dan geen leuke naam voor het gezellig hebben met je danspartner? Ik vind van wel!
Het valt me op dat in 99% van de gevallen mensen voor hun plezier dansen. Als je met iemand gedanst hebt bedank je elkaar daarna voor het dansen en dans je weer verder eventueel met iemand anders of ga je weer terug naar de kant. Zo gaat het tot nu toe bij de meeste salsafeesten die ik bezocht heb.
Als je niet met iemand wil dansen zeg je gewoon nee en wil je meer afstand dan kun je dat aangeven. Iemand vroeg me een keer voordat we gingen dansen of ik in frame wilde dansen of dat het closer mocht. Ook met dansen kun je grenzen aangeven.
Er is meer…
Dit was een blog over dansen en wat het met me doet. Maar ik weet en ik voel dat dit verhaal groter is. Er zijn door dansen zoveel mooie momenten en eyeopeners geweest. Ik voel sterk dat mijn verhaal en hoe dat met dansen verweven is wil vertellen. Dit verhaal is uitgebreider dan je nu denkt. Voordat ik het naar buiten breng mag ik op bepaalde vlakken nog iets groeien.
Wordt vervolgd Ik kan nog niet zeggen wanneer en dat maakt ook niet uit. Het voelt goed om met een droom bezig te zijn die nog in ontwikkeling is.
Ondertussen blijf ik zolang ik kan en wil dansen. En dansen kan tot op hoge leeftijd. Ik zag laatst op social media voorbij komen dat er vlakbij Antwerpen salsalessen aan ouderen werden gegeven. Een hoopvol initiatief. Want dansen houd je jong en in beweging.
Dansen is leven
So let’s dance
Wil je weten hoe je jezelf gezond kunt dansen? lees dan ook mijn blog Dans jezelf gezond.